*

Korting voor forumleden. Klik hier voor meer informatie.

Auteur Topic: Nederlandse wetgeving & Buitenlandse wetten metaaldetect  (gelezen 16254 keer)

Frans

  • 150+ Berichten
  • ****
  • Berichten: 179
Nederlandse wetgeving & Buitenlandse wetten metaaldetect
« Gepost op: oktober 03, 2009, 16:44:52 pm »
Hallo Zoekers;



 De regels in Nederland zijn als volgt:

Elke metaaldetector zoeker dient zich te houden aan deze regels:

-Vraag altijd toestemming tot zoeken aan de landeigenaar of beheerder van de grond.
-Laat munitie liggen; indien nodig de plaats markeren en de politie waarschuwen.
-Zoek nooit op archeologische terreinen, tenzij je toestemming hebt verkregen van de bevoegde instanties om mee te helpen bij een archeologische opgraving.
-Neem zoveel mogelijk het metalen afval, zoals lood en koper mee.
-Denk om het milieu.
-Maak alle gaten weer netjes dicht en wel zo, dat er geen schade zichtbaar is (bijvoorbeeld aan een eventuele grasmat).
-Vondsten, waarvan men redelijkerwijs kan aannemen of vermoeden dat deze van wetenschappelijke cultuurhistorische waarde zijn, moeten binnen drie dagen gemeld worden bij de burgemeester van de plaats waartoe het gebied behoort.
-Bovengenoemde vondsten moeten eveneens worden aangemeld bij de desbetreffende archeologische instanties, zoals de provinciaal archeologen en het KPK.
-Het 's nachts zoeken zonder toestemming van de landeigenaar is verboden.
-Iemand die 's nachts zoekt is verdacht bezig.
bedankt af en toe de land eigenaar met n leuke attentie
Blijf van een akker af als er n dieren ziekte heerst zoals mond en klauwzeer of of want met dezelfde schoeisel
loop jij weer op n andere akker en die besmet dan ook weer ..........................................................................

Hoewel het gericht zoeken en graven naar archeologische voorwerpen in Nederland is verboden, wordt de hobby bijna overal toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. Uitgezonderd hiervan zijn een aantal gegevens waarbij men het zoeken d.m.v een algemene politieverordening (A.P.V.)heeft verboden (o.a. in Nijmegen en Arnhem).

Twee instanties regelen de vondstmeldingen:
Voor munten en penningen is dat 'Numis' van de 'Stichting Het Geld- en Bankmuseum' Postbus 2407, 3500 GK Utrecht.

Voor archeologische voorwerpen is dat 'Archis' van het R.O.B. Postbus 1600, 3800 BP Amersfoort.
Gemeld dienen te worden: alle schatvondsten, gouden en zilveren voorwerpen met een kunstzinnige of archeologsiche waarde en munten en voorwerpen van voor 1600.

DE REGELS IN T BELGENLAND ZIJN ;

regels in Belgiê zijn als volgt:

In Vlaanderen is de wetgeving inzake het zoeken met detectors versoepeld. Mits men zich aan de normaal geldende regels houdt, mag er gezocht worden. In Wallonia daarentegen is de wetgeving strenger geworden. Met name in de Ardennen waar in de twee wereldoorlogen hevig is gevochten, is het absoluut verboden naar militaire artefacten te zoeken. Boswachters zorgen voor de handhaving. Artikel 9 van het decreet van 30 juni 1993, met een wijziging van 28 februari 2003 van de wet- en regelgeving van de afdeling Monumenten en Landschappen van Vlaanderen, bepaalt het volgende: 'Het is verboden om zonder of in afwijking van een schriftelijke vergunning van de Executieve of haar gemachtigde, detectoren, inzonderheid metaaldetectoren, te gebruiken om archeologische monumenten op te sporen en te verzamelen. De Executieve stelt de vergunningsprocedure vast. Het gebruik van detectoren kan slechts worden vergund in het kader van een toepassing van artikel 6 § 1 vergunde opgraving'.

Na jaren van allerlei achterhoedegevechten tussen zoekers en archeologische autoriteiten die veel schade hebben toegebracht aan de onderlinge relaties, is het totaalverbod dus van de baan. In principe mag er gezocht worden zolang men niet speciaal op zoek gaat naar 'monumenten'. Het nieuwe decreet is voor twee erlei uitleg vatbaar. Daarom wordt er nu door de minister van Financian, Begroting en Ruimtelijke Ordening aan een decreetswijziging gewerkt.
Citaat uit stuk 92 (2004-2005) - Nr. 1, blz 101 van de 'Beleidsnota Ruimtelijke Ordening, Monumenten en Landschappen' van het Vlaams Parlement:
"Een goed afgebakende structurele samenwerking (tussen detectoramateurs en professionele archeologen) kan een basis vormen voor een toekomstige decreetswijziging die het beoefenen van metaaldetectie in Vlaanderen legaal maakt"


Goed nieuws voor de Vlaamse zoekers. Nu is het zaak een volwaardige vereniging uit de grond te stampen die op niveau met de autoriteiten kan overleggen.


Het melden van archeologische munten en voorwerpen vindt nog plaats via musea en met name via het 'Provinciaal Gallo-romeins museum' te Tongeren. Alle meldingen horen tenslotte terecht te komen in de 'Centrale Archeologische Inventaris', afdeling vondstmelding. Dit is een onderdeel van het 'Instituut voor het Archeologisch Patrimonium' Koning Albert II laan 19, bus 5 B-1210 Brussel, Belgie. Aanmelden kan ook via internet.

REGELS DIETZE LAND ;

Regels in Duitsland zijn als volgt:

In Duitsland is het zoeken met detectors in de meeste van de dertien bondsstaten en drie stadsstaten toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. In sommige deelstaten zijn de regels echter zo streng, dat het nauwelijks mogelijk lijkt legaal te zoeken. Kortom: er is nog geen eenvormig beleid. In alle staten is het zoeken naar archeologische bodemvondsten verboden. Het verschil tussen de wetgeving van de verschillende staten ligt vooral in de interpretatie van wat archeologisch bodemvondsten zijn. In Beieren zijn dat prehistorische en vroeg-historische voorwerpen. Degene die daar dus naar voorwerpen uit andere tijden zoekt, kan zijn hobby vrij uitoefenen. In Hessen is de grens bepaald op 1648. Maar in andere landen zoals Branenburg vallen zelfs voorwerpen uit de Tweede Wereldoorlog onder archeologische bodemvondsten.
Uiteraard is overal het zoeken op monumenten ten strengste verboden. Alle bondsstaten stellen boetes voor overtreders in het verschiet van 125.000 tot 1.000.000 euro! De regelgeving zal in de toekomst, 2006 0f 2007, aan de hand van 'Malta' misschien meer op elkaar afgestemd worden.
Een grote, goed geleide algemene Duitse detectorvereniging zou kunnen lobbyen voor een meer soepele wetgeving. Zoek uit hoe het gesteld is met de wetgeving in jouw zoek- en/of woonomgeving.

Bijzondere detectorvondsten moeten worden gemeld aan de autoriteiten die over monumentenzorg gaan 'die Denkmalschutzbehûrde'. Het beste is daarom een lokaal museum van je vondst(en) op de hoogte te stellen.

Regels in Tsjechiê zijn als volgt:

In Tsjechiê is het zoeken met detectors meestal toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt.

Regels in Zweden zijn als volgt:

In Zweden is het zoeken met detectors alleen toegestaan wanneer men schriftelijke toestemming van de staat heeft waar men wil zoeken. Zweden bestaat uit 25 staten (LÂnsstyreisen -Provincies). Deze toestemming wordt meestal wel gegeven. Men krijgt deze dan voor een bepaald gebied en periode mits men zich aan de normaal geldende regels houdt en bijzondere vondsten rapporteert. Het is absoluut verboden op het eiland Gotland te zoeken i.v.m de vele archeologsiche Viking-vondsten.


Regels in Denemarken zijn als volgt:

In Denemarken is het zoeken met detectors op stranden meestal toegestaan, mits men zich aan de normale geldende regels houdt. In het binnenland gelden vanwege de vele archeologische sites strengere regels. Op landbouwgrond mag gezocht worden mits men toestemming heeft van de landeigenaar.

In Denemarken geldt nog een zeer oude wet, 'Danefae' geheten. Danefae betekent 'dood' ofwel goederen zonder eigenaar. In de wet van koning Valdemar Sejrs Jyske uit 1241 staat: "Als iemand goud of zilver in een heuvel, achter de ploeg of op welke manier dan ook vindt, dan zal dit de koning toevallen". De directeur van het Nationaal museum te Kopenhagen zorgt voor de handhaving van deze wet. Munten en voorwerpen, ouder dan honderd jaar, dienen daar gemeld te worden. Wanneer men besluit de vondst aan te kopen ontvangt de vinder een passende vergoeding.



Regels in Noorwegen zijn als volgt:

In Noorwegen is het zoeken met detectors toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt.

Meenemen of uitvoeren van archeologische voorwerpen, ouder dan 100 jaar, is verboden. Archeologische voorwerpen van voor 1537 en munten ouder dan 1650, behoren toe aan de staat. De staat kan besluiten een beloning te geven voor de aangifte van een schatvondst. Deze wordt dan in gelijke delen verdeeld tussen de vinder en de eigenaar van de grond.



DE FRANSE WETTEN ;



In Frankrijk is het zoeken met detectors niet helemaal verboden maar ook niet zomaar toegestaan. Het zoeken op stranden stuit vrijwel nergens op bezwaren, uitgezonderd de stranden in NormandiÊ waar de geallieerden in 1944 landden. In het binnenland moet men zich voorzien van de toestemming van de autoriteiten (de prefect van de regio). Deze toestemming schijnt in de praktijk redelijk makkelijk verkrijgbaar, maar verschilt per regio.

SPAANSE REGELS;

e regels in Spanje zijn als volgt:

In Spanje is het zoeken met detectors op stranden meestal toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. In het binnenland gelden vanwege de vele archeologische sites strengere regels.

ENGELSE  --WALESE WETTEN ;

Regels in Engeland en Wales luiden zo :

In Engeland en Wales is het zoeken met detectors toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt
ten alle tijde toestemming eigenaar verboden op Archeologiche  gronden cq gebouwen --Kastelen --etc.

Aanmelden van bijzondere vondsten kan via musea en bij speciaal daarvoor aangestelde 'Province Coroners'. Het toekomstige meldsysteem heet: 'Portable Antiquities Scheme'. 'Treasure Hunting' van december 2003 meldt zelfs de speciale aanstelling van Liz Wilson, de eerste 'Finds Liaisons Officer', aangesteld door 'The Sussex Archaeological Society'.
In de 'Treasure Act' van 1996 staat: 'Elk enkel voorwerp en munten vanaf 10 stuks van minstens 300 jaar of ouder, waarin ten minste 10% goud of zilver zit verwerkt, wordt beschouwd als 'treasure' '. Voorwerpen en munten, jonger dan 300 jaar, kunnen als schatvondst worden aangemerkt wanneer ze voor een groot deel uit kostbaar metaal bestaan en opzettelijk zijn verstopt, met de intentie ze later weer tevoorschijn te halen.

In het discussiestuk 'Portable Antiquities' van het 'Department of National Heritage' uit 1996 schat men het aantal (detector)vondsten in Engeland en Wales jaarlijks op 40.000. Om deze vondsten te beschrijven en in een systeem onder te brengen, zou een staf nodig zijn van 65 tot 70 mensen en een budget van £ 700.00,- per jaar.

In de toekomst zal het aanmelden van vondsten waarschijnlijk gedeeltelijk via internet plaats gaan vinden.

Lees de 'Treasure Trove' wet. Als het 'Ministerie van Cultuur, Media en Sport' tot de conclusie komt dat de vondst opzettelijk is verborgen met de intentie om het ooit weer terug te vinden, komt de vondst toe aan de Kroon en is het daarom 'Treasure Trove': een gevonden schat waarvan de eigenaar onbekend is. Maar zelfs als het 'Britisch museum' gebruik maakt van zijn recht om een vondst op te nemen, wordt de vinder de volle marktwaarde van de vondst toegekend.

de Schotse regels;

In Schotland is het zoeken met detectors toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. Deze regels verschillen op kleine punten van die in Engeland, Wales en Noord-Ierland.

Regels in Ierland zijn als volgt:

Ierland heeft een strengere wetgeving op het gebied van metaal detectie dan groot-BrittaniA. Desmond Dunne schreef hierover het volgende. "Afgevaardigden van de Ierse regering hebben zoekers verzekerd dat het niet de bedoeling van de regering is de hobbyisten onredelijk te behandelen, vooropgesteld dat ze zich aan de wet houden. Deze verzekering weerspiegelt zich in het feit, dat de politie elke detector die op een geregistreerd archeologisch terrein wordt gebruikt, zonder waarschuwing vooraf in beslag mag nemen, op andere terreinen echter niet. Dat betekent echter nog niet dat er buiten de archeologische terreinen zomaar vrij gezocht mag worden. Er zijn immers nog veel onontdekte terreinen. Als deze door een zoeker ontdekt worden, dient deze binnen vier dagen melding van te maken".
In 1994 werd wettelijk bepaald, dat de directeur van het 'National museum' mag bepalen wat er met belangrijke vondsten gebeurt. Indien gewenst, wordt er een 'discrete' beloning voor betaald.

Beste advies voor metaaldetector enthousiastelingen:

1. Zoek niet op of om archeologische terreinen en zoek nooit zonder toestemming op andermans land.

2. Volg de normaal geldende regels, o.a. opgesteld door de N.C.M.D (National Council for Metal Detecting).

3. Wanneer je archeologische objecten vindt, dien je deze binnen vier dagen te melden aan de 'Garda Siochane' (de Ierse politie), aan een lokaal museum of aan het 'Nationaal museum Kildare St. Dublin'. Geef je naam en adres en een goede beschrijving van de vindplaats.

4. Indien mogelijk laat je de vondst afgedekt liggen. Ga niet verder graven, laat dit over aan professionele archeologen.


OOSTENRIJKSE REGELS ;



In Oostenrijk is het zoeken met detectors toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. Zoeken naar archeologische voorwerpen en zoeken op archeologische sites is uiteraard streng verboden.

egels in Portugal zijn als volgt:

In Portugal is het zoeken met detectors door toeristen op stranden meestal toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. In het binnenland gelden vanwege de vele archeologische sites strengere regels. Hier is zelfs sprake van een detector vervoerverbod.

regels in Hongarije zijn als volgt:

In Hongarije is het zoeken met detectors vanwege de vele archeologische sites aan strenge regels gebonden.



In Italia is het zoeken met detectors op stranden meestal toegestaan, mits men zich aan de normaal geldende regels houdt. In het binnenland helden vanwege de vele archeologische sites strengere regels.


Regels in Turkije zijn als volgt:

Turkije heeft een strenge wetgeving m.b.t het zoeken met metaaldetectors. Voor zover bekend is het verboden, tenzij men een vergunning regelt.

Regels in Polen zijn als volgt:

Metaal zoeken als hobby heeft zich een vaste plaats verworven in Polen. In november 2003 is een nieuwe wet van kracht geworden: Iedereen die wil zoeken moet toestemming vragen aan een locale autoriteit, vaak een archeoloog. Voor elke zoekplaats moet apart toestemming worden gevraagd. Het is echter een onpraktische wet. Waarschijnlijk zal niemand zich eraan houden.

Als er iets van groot cultureel of wetenschappelijk belang wordt gevonden, kan er een financiele compesatie tegenover staan, die vele malen het maandloon zou kunnen overstijgen. vondsten aangeven betekent in de praktijk, dat je jezelf veel trammelant op de hals haalt. Het gevolg is dat er niets wordt aangegeven. Door een verkeerde wetgeving zullen veel historische waardevolle voorwerpen voor toekomstige generaties verloren gaan.

Deze graag invullen die er nog meer weten van Landen .

grts Frans

 :678
groetjes Frans