uiteraard is niet alles oud wat jij of ik vind aan Oogvondsten van glazen of plastick kralen;
hier n leuk weetje Wat iedereen kent die op Statia is geweest, is de legende van de Blue Beads. Deze uit Amsterdam afkomstige vijfhoekige glazen kralen werden hier in de 17e eeuw o.a. gebruikt om slaven te betalen.
De legende wil dat na het afschaffen van de slavernij de slaven hun Blue Beads in zee wierpen. Een andere theorie is dat er een VOC schip met Bleu Beads aan boord voor de kust van Statia is vergaan. Hoe dan ook, een van onze duikstekken hier is de Blue Bead Hole.
Wat de beste techniek is om ze te vinden ligt ergens tussen minimeteren en meters maken. Elke keer als je ook maar iets blauws ziet gaat je hart al sneller kloppen. Er bestaat zelfs zoiets als een Blue Bead duik-verslaving. Scherven tellen overigens niet mee.
Volgens de legende vind je geen Blue Beads, maar de Blue Beads vinden jou. Mocht je gevonden worden dan zal je Statia keer op keer blijven bezoeken. En dat is zeker geen straf!
DIVING HOLIDAYS
http://www.vakantiestunt.nl/vakantie/Overig-Caribisch-Gebied/ST.-EUSTATIUS/ST.-EUSTATIUS/Old-Gin-House/57400Blauwe kralen Sieraden van een farao! Zo etaleerde het Louvre in Parijs zijn blauwe kralen. Een tempelvondst uit 600 voor Christus! Aldus een museum in Palermo. Middeleeuwse kralen uit Kolpahur en Kondapur in India, door Aziatische scheepvaarders vervoerd naar Masingo, Zuid-Rhodesië! Zo luidt de Indiase versie. Een vondst uit een tweeduizend jaar oude tempel op het eiland Flores! Zo wilde Indonesië doen geloven. Blauwe kralen maakten ook deel uit van een halsketting,
gedragen door de beroemde Zulu-koning Dingaan, die op 16 december 1838 werd gedood door Zuid-Afrikaanse Boeren. Thor Heyerdahl meldt in een van zijn boek de vondst van soortgelijke kralen bij opgravingen op de Paaseilanden. En in een kruik in Noord-Nigeria werden 2700 van de blauwe glazen kleinoden gevonden. Het was echter de Nederlandse chemicus en natuurhistoricus W.G.N. van der Sleen die de gezamenlijke herkomst van de mysterieuze blauwe kralen ontdekte. Musea en andere instanties over heel de wereld noopte hij hun beschrijvingen aan te passen. De in Nederland,
Frankrijk, Italië, India, Indonesië, Afrika, New York èn op Sint Eustatius gevonden kralen bleken te zijn gemaakt in de glasfabriek van Jan Henrixz Soop in Amsterdam. In alle gevallen was potas de grondstof, en niet het gebruikelijke soda. Hierdoor waren deskundigen over de hele wereld op de verkeerde voet gezet en dichtten de kralen de meest wonderlijke oorsprong toe. De fabriek van Soop maakte van 1660 tot 1670 spiegels en rozenkranskralen voor de Nederlandse Oost-Indische Compagnie, speciaal voor `de primitieve volkeren`. Voor de productie werden glasmakers gehaald uit Murano en Venetië.
De schepen van de Compagnie brachten de kralen heel de wereld over. Om te bewijzen dat ze allemaal dezelfde oorsprong hadden, schreef Van der Sleen tal van instellingen aan en liet stukjes van de kralen onderzoeken door de Experimentale del Veto in Venetië. Dat constateerde een en dezelfde oorsprong. Verder onderzoek wees uit dat de kralen telkens aan de oppervlakte gevonden waren,
en juist in de omgeving van plaatsen waar de Nederlandse Oost-Indische Compagnie vanaf 1660 handel had gedreven. Volgens de scheepsmanifesten zijn de blauwe stukjes glas als ballast vervoerd. Sint Eustatius was in die tijd een belangrijk handelscentrum tussen Europa, Afrika en de beide Amerika`s. Ontdekt in 1493 door Columbus ging het 22 keer in andere handen over, afwisselend van Nederlanders, Fransen en Engelsen. In de 17de en 18de eeuw deden dagelijks zo`n 150 schepen de haven van Sint Eustatius aan.
Het eiland bloeide en kreeg de benaming `The Golden Rock`. Tot de handelswaar behoorden ook Afrikaanse slaven. Dezelfde kralen waarmee slaven gekocht werden, dienden later, toen ze waren vrijgemaakt, als betaalmiddel voor hun arbeid. In een eerder stadium vormden dertig blauwe kralen de prijs die de Nederlanders aan de Indianen betaalden voor Manhattan! Evenals andere artefacten op Sint Eustatius, zoals scherven van Nederlands, Engels en Frans aardewerk en steengoed,
zijn de blauwe kralen ook nu nog te vinden op de stranden van het Bovenwindse eiland. De kralen zijn vijfzijdig. De langste meten ongeveer een inch (2,54 centimeter). De glazen producten werden in lange rijen gemaakt en vervolgens gebroken. Behalve enkele worden soms ook dubbele exemplaren gevonden, waar de rij niet gebroken is. De lokale toeristenindustrie maakt opnieuw sieraden van de kralen. Opmerkzame wandelaars kunnen hun eigen ketting bij elkaar jutten. Het museum van The St. Eustatius Historical Foundation bezit, zo spreekt, een uitgebreide collectie `blue beads;
http://home.vondsten.nl/vondsten/50408/vondst.html