Voorwerp: Fragment van Romeins beeldje.

Hoogte: 35 mm.
Breedte: 25 mm.
Periode: 0-400 n.Chr.

Object: Head fragment of a Roman plaque or statue.
Height: 35 mm.
Width: 25mm.
Period: 0-400 A.D.

Midwinterkinderen

Het Keltische hart van de West-Europese cultuur bestond vlak voor de Romeinse expansiedrift uit bevolkingsgroepen die ook wel continentale Kelten en Germanen worden genoemd en daarnaast uit de eilandkelten van het huidige Groot-Brittannië en Ierland. De seksuele conditionering van de Galliërs die rond de voorjaarsevening massaal de seksuele daad pleegden, verbaasde de Romeinen zeer. Dit leverde veel kinderen op rond de 21 - 25ste december. Dit gedachtegoed werd gestimuleerd en onderhouden door de orden van druïden. Kinderen die tussentijds werden geboren, werden als schandekinderen bestempeld.

Licht, leven en groei

Een dergelijk groepsgebeuren past in de cultuur van mensen die niet individueel vrij zijn en zich opgenomen ervaren in het grote kosmische en aardse geheel. De aardse cyclus vereist immers dat het aardse leven de winter doorkomt. Door het koude duister naar het voorjaar om zich te verbinden met het bovengrondse, kosmische en verwarmende zonnelicht. Wat bezielde de mensen toch om kinderen geboren te doen worden in het hartje van de winter? In de beweging van de zon is natuurlijk te herkennen dat de midwinterzonnewende een feestelijke gebeurtenis is. Het nieuwe lichtleven komt terug: de zon keert zich weer naar hen toe. De dagen worden langer en het licht gaat weer overheersen. En licht betekent op deze breedtegraad waar de vier seizoenen bepaald worden door de zonnebaan, leven, groei, vermenigvuldiging. Omdat de mens zich nog ervaart als deel van de grote cyclus, past hij zich aan en laat op dat moment een nieuw kind geboren worden. Na een draagtijd van negen maanden. De negen geldt als laatste getal. Tien is immers één plus nul, is weer één, het nieuwe begin. Een nieuwe hoop om het leven op aarde, het horizontale vlak weer verder te doen leven.

 Terug