Prehistorische aansteker
Hè chuck me hands are freezing give this wooden stick more speed and than maybe you have a light, now is my head also bolt....
The lighters from the stone age when you have the right speed in your hands than the tacos are ready in 2 hours and you have
for more than 3 hours both hands and everywhere blisters on your fingers.
Two manuel Dutch stone age lighters for making fire.
Period approx. stone age.
Eye finds in a Roman context field. There you find also much iron - lead- and cokes stuff.
I think befor the Roman invaders showed up where this pleases ..........???.
Twee stenen aanstekers. Men hield in de prehistorie een steen met vuurgat naar boven geklemd tussen voeten en tenen
en men begon 180 graden met een hardhouten van voren aangepunte stok te draaien totdat er een gloeipuntje te voorschijn
kwam. Die vulde men op met gedroogde wollen pluisjes haren en kleine takjes. Met 'n beetje geluk en genoeg zuurstof kon je
hier mee 'n kampvuurtje aanleggen en kon je de frikadellen gaan tellen voor je mede verwarmer...
't Is een gegeven, altijd op deze akkers waar je inheems Romeins vindt daar liggen altijd kolen zoals cokes en er ligt altijd veel
ijzer afval en tevens veel loden dingetjes met veel smeltbrons. Soms denk ik wel eens, hier zijn er veel gecremeerd. Als je geluk
hebt dan piep je ook wel eens een door de hoge temperatuur / hitte in elkaar gezakte mantelspeld op waarvan de contouren nog
zichtbaar zijn .
Met de tondel of de kiezelsteen maar vuur kwam eruit:
Om (prehistorisch) vuur te maken hebben we een 3 tal elementen nodig, brandstof, zuurstof en een ontstekingsbron. Over
zuurstof hoeven we ons niet zo druk te maken want dit zit genoeg in de omgevingslucht. Willen we een vuurtje maken
dan is het van belang dat we een brandstof hebben die makkelijk vlam vat. Vroeger werd hier o.a. pluizen van de lisdodde
voor gebruikt. (zie foto) en ook de tondelzwam. (tondel betekent vuur) Deze tondelzwam moet geprepareerd worden
voor gebruik. Van de tondelzwam snijden we de harde buitenkanten en de sporenbuisjes aan de onderkant af. Wat dan
over blijft is het zachte gedeelte die we in platte stookjes snijden. Deze strookjes moeten enkele uren gekookt worden
in een mengsel van water en as. Hierna worden de strookjes gedroogd en zo plat mogelijk geslagen. Als nu op deze
strookjes een vonkje valt zal het gaan gloeien. Door nu te blazen (dus toevoeren van zuurstof) en toevoeging van brandbaar
materiaal moet het mogelijk zijn om een vuurtje te maken. Dit is dus nogal een bewerkelijke methode en daar komt bij
dat de tondelzwam wettelijk beschermd is. Een hele moderne methode om tondel te maken gaat als volgt: we nemen een
lapje spijkerbroek of katoen. We pakken een afsluitbare metalen bus waarin we in de deksel een gaatje prikken. Hierin doen we
een lap stof. Dit alles zetten we nu op het vuur. Afhankelijk van het vuurtje zal na een tijdje de stof in de bus verkoold zijn
en is deze tondel klaar voor gebruik. Er is nu maar een klein vonkje nodig om deze tondel te laten gloeien.
Terug