Kapfibulae

A whole bunch of Dutch Celtic period bronze snakehead La Tene brooches. The toys of the Celts. A total of eleven items and all different sizes and lengths.

no. 1 The smallest one = Total length 40 mm
no. 2 ---------- ----- = 42mm-------no. 6 = 55mm
no. 3 ---------- ----- = 43mm------no. 7 = 57mm
no. 4 -- I found 2 of the same = 45mm------no. 8 = 60mm
no. 5 -- I found 2 of the same = 50mm-------no. 9 = 65mm

Hierboven een 11 tal inheems Nederlands Keltische La Tène bronzen kapfibulae van verschillende maten cq. lengtes en types. Deze staan bekend als een van de oudst gevonden fibulae uit de prehistorie men vind deze meestal ook met de Keltische muntjes die deze Keltische stammen ook tranen van de goden noemden. Oftewel de regenboogschoteltjes. Ook die waren weer in verschillende varianten-maten en metalen. Kijk ook eens hier op deze website onder de noemer "Romeinsgeld" daar treft men onder foto nummers 306-326 de Keltische fraaie muntjes aan.

De Maandkalender en de Zonnekalender.

Onze voorouders, de Kelten gebruikten vroeger een Maandkalender. Deze was gebaseerd op de Maan. Door observatie van de Maan kwamen ze op een Maancyclus van 28 dagen, die werd verdeeld in 4 groepen van 7 dagen (Nieuwe Maan, 1e kwartier, Volle Maan en Laatste Kwartier: telkens een periode van 7 dagen). Ook de Islam gebruikt nog steeds een niet gecorrigeerde Maandkalender, met als gevolg dat de Ramadan steeds opschuift. De Joden gebruiken ook een Maandkalender, maar dan wel een gecorrigeerde.

Later zijn wij overgestapt op de Zonnekalender, gebaseerd op de veranderingen van de Zon. Onze voorouders zagen dat de Zon in de winter een kleine boog maakt, en laag aan de hemel blijft, tegelijk zijn de dagen korter. In de zomer volgt de Zon een grote boog hoog aan de hemel, dit valt samen met lange dagen. Deze bewegingen werden door de Druïden vastgelegd. Hoe deden ze dat? Ze sloegen een stok in de grond op de plaats waar de zon opkwam in het Oosten. Elke dag deden ze dat opnieuw. En de stokken schoven langzaam op naar het Noorden. Bij de Zonnewende bleef de stokken een drietal dagen op dezelfde plaats staan om daarna langzaam terug te keren. Tijdens de winterzonnewende werd het laagste punt bereikt. Tussenin wanneer de dagen evenlang waren als de nachten had je dan de lente- en herfstevening. Met deze palen had men dus de Zon kunnen vastleggen. De stokken waren in hout, en nadien werd er een heiligdom van gemaakt, in steen. Zo ontstond o.m. het bekende Stonehenge (zonneobservatorium).

De Zonnekalender werd uiteindelijk opgelegd door het Christendom (de Maankalender was eenvoudiger dan de Zonnekalender).

 Terug