Voorwerp: Harnas gesp, waarschijnlijk Saksisch 5e – 7e eeuws.
Matriaal: Brons.
Lengte: 3 cm.
Breedte: 1.5 cm.
Een bronzen harnas gesp met een gemene hondekop erop stond voor zoiets als;
Blaffende honden bijten niet.
Maar als je in een veldslag aan de gang moest, voor je eigen hachje voorop in de linies stond met je wapen dan.....
Beloningen en straffen
Wanneer men een overwinning op een veldslag behaald had, deelde men de buit. Dit om de soldaten
tevreden te houden en er beter voor te vechten. Tijdens vrede wanneer de soldaten eigenlijk geen buit
konden maken, probeerden de keizers de troepen tevreden te houden. Dit deden ze door gratificaties uit te delen.
Wanneer er een nieuwe keizer aan troon kwam, kregen de soldaten ook geld. Dit was meestal een som
geld dat gelijk was aan vijf jaar soldij. Voor de Pretorianen werd zelfs tien jaar soldij gegeven om Galba op de troon te krijgen.
Ook bestonden er militaire ontvangsten voor mensen in het leger.
In de tijd van de Republiek kon iedereen een beloning krijgen, naar rang werd niet gekeken.
De hoogste was de corona obsidionalis. Het was een kroon van gras die werd gegeven aan de bevrijder
van een belegerd leger. Geen wonder dat dit de hoogste kroon was, slecht acht personen hebben deze beloning ontvangen.
De corona civica: Een kroon gemaakt van eikenblad, gegeven aan een soldaat die een medeburger gered had.
De corona muralis: Een gouden kroon voor de man die bij een beleg als eerste over de muur was.
De corona vallaris: Ook een gouden kroon, maar dan voor diegene die als eerste over de wal is gegaan.
De corona navalis: Gouden kroon die werd toegekend aan de persoon die een vijandelijk schip heeft veroverd.
Tijdens de tijd van het keizerrijk werd er wél onderscheid gemaakt tussen de rangen. Niemand onder de rang
van centurio kon de corona muralis of de corona vallaris in de wacht slepen. Zij die lager dan centurio waren
konden wel allerlei andere beloningen ontvangen: Phalerae (grote medailles), armillae (armbanden) en gevlochten
halssnoeren. Een centurio kon ook deze 3 ontvangsten krijgen.
De eerste centurio’s en jonge tribunen konden de hasta pura ontvangen, een zilveren speer. De personen die in
een nog hogere rang zijn kregen de corona aurea, een massief gouden kroon. Hoofdtribunen konden twee van
ieder krijgen plus vexilla’s, een gouden standaard. De legatus van een legioen kon van ieder er drie ontvangen en
een bestuurder van een provincie met rang kon er in totaal vier van ieder ontvangen.
Maar naast de beloningen waren er ook straffen. Niet iedereen in het leger deed wat hij moest doen en werden
daarvoor bestraft. Voor sommige misdrijven zachtaardig, maar voor sommige misdrijven juist weer hardhandig.
Het Romeinse leger trad streng op tegenover de soldaten. Het Romeinse leger stond daarom ook zeer bekend om
haar discipline. Zo was men zo bezeten als het ware van de regels, dat een generaal zo zijn eigen zoons ter dood
had veroordeeld wegens ongehoorzaamheid. Zo streng was men gewoon. Dit ook om andere de soldaten te laten
zien dat ongehoorzaamheid niet getolereerd wordt in het leger. Er werden soms wel hele eenheden verbannen.
Zo werden de legioenen die werden verslagen bij de slag van Cannea uit Italië verbannen vanwege hun nederlaag.
Pas na veertien keerden zij terug naar Italië.
In het Romeinse leger kon men de doodstraf, fustuarium. Vele denken dat de Romeinen wreed waren en dit daarom
veel voorkwam. Maar de doodstraf kwam maar zelden voor en werd alleen toegepast bij extreme misdrijven.
Een voorbeeld van zo’n een misdrijf is het verlaten van je post. De doodstraf wordt dan uitgevoerd door de kameraden
bij wie de soldaat het leven op het spel gebracht had. De schuldige werd dan door hen doodgeslagen of gestenigd.
Wanneer een gehele eenheid in een slag deserteerde of muitte, werd de doodstraf niet op de gehele eenheid gelegd,
maar werd de decimering toegepast. Hierbij werd per tien soldaten één soldaat uitgekozen en ter dood gebracht.
De overgebleven mannen vielen in ongenade en moesten leven op gerst in plaats van graanratsoen waar de normale
soldaten op leefden. Ook konden ze het kamp uitgezet worden en buiten de verdedigingswerken leven.
Dit zijn echt de extreme straffen. Deze kwamen echt zelden voor. Vaak deelde men lichtere straffen uit.
Deze straffen waren meestal ranseling, extra diensten, terugzetting in rang of oneervol ontslag.
De grootste schande die een eenheid kon verrichten was ontbinding.
Terug