Object: Medusa kop medaille.

Above one Medusahead with snakes and inprint 33mm. of length.
Material: Bronze.

Hier boven 'n bronzen beslagstuk, namelijk 'n Medusa hoofd met slangen en inprint.
Afmeting: 33mm. doorsnede.

Perseus en de Mudusakop.

De koning van Argus, Acrisius, had maar één kind, een dochter. Omdat hij vurig naar mannelijke nazaten verlangde, liet hij zoals destijds gebruikelijk was bij het orakel van Delphi naar zijn kansen informeren. Het antwoord van de god luidde: Asrisius, zonen krijg je nooit, maar wel een kleinzoon en deze zal je dood veroorzaken.'

Zonder te talmen sloot Acrisius zijn dochter, die Danaë heette, op in een toren met luiken van brons. Vanuit de hemel keek Zeus op het knappe meisje neer, en hij veranderde zichzelf in gouden regendruppels om via het venster op haar neer te dalen en haar te bevruchten. Na negen maanden is de jonge vrouw bevallen, waarop Acrisius, bang voor de waarschuwing van het orakel, haar met de baby in een houten kist liet stoppen die in zee werd gegooid. Na dagenlang op de golven rondgedobberd te hebben spoelde het voorwerp aan op het eiland Seriphus. Een visser bevrijdde Danaë en Perseus - want zo heette het jongetje - uit de benarde ruimte en bracht ze naar de koning die moeder en zoon vriendelijk ontving en Perseus aan het hof liet grootbrengen. Toen de jongen in de bloei van zijn jeugd was, verzocht de koning hem om een uiterst moeilijke opdracht te volvoeren. Hij moest de kop van de gevreesde Medusa gaan halen! Medusa was een monsterachtige vrouw, angstaanjagend dat ieder die haar zag terstond versteende. Ze had slangen in plaats van haren en verwrongen gezichtstrekken, en haar tong stak tussen twee grote varkenstanden uit haar mond. Gelukkig beloofde de godin Athena dat zij Perseus bij zijn gevaarlijke onderneming bij te staan. Zij zorgde ervoor dat de jongeman attributen van de goden kreeg die hem onkwetsbaar zouden maken voor de bedreigingen onderweg. Zelf schonk ze haar spiegelende schild, Hermes leende zijn vleugelschoenen, en Hephaestus gaf hem een sikkelzwaard. Op haar advies ging de jonge held eerst bij drie oude vrouwen langs, Graiai of 'Besjes', want alleen zij wisten hoe je bij Medusa kon komen. De oudjes beschikten over slechts één oog en één tand, die ze aan elkaar doorgaven als er gekeken of gegeten moest worden. Aanvankelijk waren ze niet tot enige medewerking bereid, maar toen Perseus het oog wist te bemachtigen en dit pas wilde teruggeven als ze de gevraagde inlichtingen hadden verschaft, wilden ze hem wegwijs maken. Ze vertelden hem dat hij naar de westkust van het werelddeel dat thans Afrika heet, moest vliegen. Daar bevond zich een gebouw waar Medusa met haar twee onsterfelijke zussen, de Gorgonen, huisde. Hij moest wachten totdat het monster zou zlapen en het dan ruggelings enaderen, terwijl hij het hoofd in het weerspiegelende schild bekeek. Anders zou ook hij op staande voet in steen veranderen. Door deze nuttige raad gelukte het Perseus om dicht bij Medusa te komen en haar met het sikkelzwaard te onthoofden. Nadat hij de huiveringwekkende kop in een zak had gestopt, aanvaardde hij de terugreis. Onderweg stopte hij bij Atlas om op verhaal te komen, maar deze toonde zich ongastvrij en vijandig dat Perseus hem de Medusakop voorhield en daarmee de reus versteende in het naar hem genoemde gebergte. Na dit resolute gebaar verhief hij zich met zijn vleugelschoenen opnieuw in het luchtruim en zette de tocht langs de Afrikaanse kust voort. Op zijn route passeerde hij Libië. Vanuit de wolken zag hij daar een beklagenswaardig schouwspel. Aan de rots was een meisje, gehuld in een geel bruidskleed, vastgeklonken dat met bange ogen naar de zee staarde. Zij heette Andromeda en was in deze smartelijke situatie terechtgekomen door de schuld van haar moeder, een ijdele koningin die had durven beweren dat zij veel mooier was dan de zeenimfen. Poseidon, de god van de zee, nam deze belediging van zijn volgelingen niet en eiste de huwbare dochter van het Libische vorstenhuis als een offer op. Het slachtoffer moest geboeid op een klif worden neergezet, dat een zeemonster haar kon verslinden en zij de bruid der zee zou worden. Perseus kwam net op tijd, want het griezelige gedrocht stak zijn kop al uit de golven en zwom op weg naar zijn prooi. Ook nu weer maakte de held gebruik van de werking van de Medusakop, en tot op de dag van vandaag ligt vóór de Libische kust een groot rotsblok in de branding. De druppels bloed die uit de zak gelekt waren, zijn in het water tot rode zeekoraal verhard. Zodra Perseus Andromeda had bevrijd, bracht hij haar naar haar ouders, en hij kreeg van hen toestemming om met het door hem geredde meisje te trouwen. De jonggehuwden zetten koers naar het eiland Seriphus, waar ze werden verwelkomd door Danaë en de koning. Hiermee is het verhaal nog niet afgelopen. De profetie, waarvan hierboven sprake is geweest, moest immers worden vervuld. Acrisius, de grootvader van Perseus, was in de tussentijd door zijn broer van zijn land beroofd, en de held besloot om de oude man te hulp te komen en hem zijn koninkrijk terug te geven. Alles verliep naar wens, en het orakel leek vergeten, totdat Perseus op een noodlottige dag meedeed aan een wedstrijd in het discuswerpen. De door hem geslingerde discus raakte uit de koers en trof ongelukkigerwijze de grijze Acrisius, die ter plekke dood neerviel. Perseus werd op die manier ongewild de moordenaar van zijn grootvader en hij maakte de voorspelling alsnog waar. Door schuldgevoelens gekweld trok hij zich in de nabijgelegen stad Tiryns terug, en hij stichtte van daaruit het beroemde Mycene. Aan Athena die hem bij zijn heldendaden had geholpen, schonk hij de Medusakop. De godin bevestigde het hoofd aan haar schild, en met die spookachtige verschijning wordt zij doorgaans afgebeeld.

 Terug