Romeinse lunula

One incomplete Dutch-Roman period bronze/brass lunula for designing of the leather horse belts on the heads of the horses and so one. Most of the lunala bottom findings have a star in the middle. Lunala stands for one half moon or the Dutch word "sikkel". In the U.K. they had in 1986 somebody who found a rare lunala with his metal detector. The bronze was layed in with emaille and in the middle was a phallus with wings at the end. Became someone jealous at your table ?

Een grote incomplete Nederlands-Romeinse brons/messing lunala. Deze tooiden meestal op het hoofd van 't paard wat 't hoofdstel van leer opsmukte. Het leerbeslag dus, de lunala was een look a like van een halve maan en van een sikkel. Ertussen hangt meestal een bronzen ster. Soms vindt je ze ook in een mantelspeld vorm. In Engeland vond een coinhunter in 1986 een zeer zeldzame lunala. Deze was namelijk ingelegd met vele vakjes emaillepasta, en in 't midden daar hing een zeldzame fallus met aan de achterkant vleugeltjes. Deze lunala bezat tevens een draagoog en vervulde dus hiermede de functie van een amulet hanger. Wat een macho jongens toen.

In deze periode van de 2e - 3e eeuw A.D. liet men overduidelijk zien, de grote van haar vulva of de grote van zijn fallus door deze metalen openlijk aan hun hals te hangen of op 't ........
Totale lengte bedraagt 45 mm. De dikte 35 mm.

Beloningen en straffen en helden daden

Wanneer men een overwinning op een veldslag behaald had, deelde men de buit. Dit om de soldaten tevreden te houden en er beter voor te vechten. Tijdens vrede wanneer de soldaten eigenlijk geen buit konden maken, probeerden de keizers de troepen tevreden te houden. Dit deden ze door gratificaties uit te delen. Wanneer er een nieuwe keizer aan troon kwam, kregen de soldaten ook geld. Dit was meestal een som geld dat gelijk was aan vijf jaar soldij. Voor de Pretorianen werd zelfs tien jaar soldij gegeven om Galba op de troon te krijgen.

Ook bestonden er militaire ontvangsten voor mensen in het leger.
In de tijd van de Republiek kon iedereen een beloning krijgen, naar rang werd niet gekeken.

De hoogste was de corona obsidionalis. Het was een kroon van gras die werd gegeven aan de bevrijder van een belegerd leger. Geen wonder dat dit de hoogste kroon was, slecht acht personen hebben deze beloning ontvangen.

De corona civica: Een kroon gemaakt van eikenblad, gegeven aan een soldaat die een medeburger gered had.

De corona muralis: Een gouden kroon voor de man die bij een beleg als eerste over de muur was.

De corona vallaris: Ook een gouden kroon, maar dan voor diegene die als eerste over de wal is gegaan.

De corona navalis: Gouden kroon die werd toegekend aan de persoon die een vijandelijk schip heeft veroverd.

Tijdens de tijd van het keizerrijk werd er wél onderscheid gemaakt tussen de rangen. Niemand onder de rang van centurio kon de corona muralis of de corona vallaris in de wacht slepen. Zij die lager dan centurio waren konden wel allerlei andere beloningen ontvangen: Phalerae (grote medailles), armillae (armbanden) en gevlochten halssnoeren. Een centurio kon ook deze 3 ontvangsten krijgen. De eerste centurio’s en jonge tribunen konden de hasta pura ontvangen, een zilveren speer. De personen die in een nog hogere rang zijn kregen de corona aurea, een massief gouden kroon. Hoofdtribunen konden twee van ieder krijgen plus vexilla’s, een gouden standaard. De legatus van een legioen kon van ieder er drie ontvangen en een bestuurder van een provincie met rang kon er in totaal vier van ieder ontvangen.

Maar naast de beloningen waren er ook straffen. Niet iedereen in het leger deed wat hij moest doen en werden daarvoor bestraft. Voor sommige misdrijven zachtaardig, maar voor sommige misdrijven juist weer hardhandig. Het Romeinse leger trad streng op tegenover de soldaten. Het Romeinse leger stond daarom ook zeer bekend om haar discipline. Zo was men zo bezeten als het ware van de regels, dat een generaal zo zijn eigen zoons ter dood had veroordeeld wegens ongehoorzaamheid. Zo streng was men gewoon. Dit ook om andere de soldaten te laten zien dat ongehoorzaamheid niet getolereerd wordt in het leger. Er werden soms wel hele eenheden verbannen. Zo werden de legioenen die werden verslagen bij de slag van Cannea uit Italië verbannen vanwege hun nederlaag. Pas na veertien keerden zij terug naar Italië. In het Romeinse leger kon men de doodstraf, fustuarium. Vele denken dat de Romeinen wreed waren en dit daarom veel voorkwam. Maar de doodstraf kwam maar zelden voor en werd alleen toegepast bij extreme misdrijven. Een voorbeeld van zo’n een misdrijf is het verlaten van je post. De doodstraf wordt dan uitgevoerd door de kameraden bij wie de soldaat het leven op het spel gebracht had. De schuldige werd dan door hen doodgeslagen of gestenigd. Wanneer een gehele eenheid in een slag deserteerde of muitte, werd de doodstraf niet op de gehele eenheid gelegd, maar werd de decimering toegepast. Hierbij werd per tien soldaten één soldaat uitgekozen en ter dood gebracht. De overgebleven mannen vielen in ongenade en moesten leven op gerst in plaats van graanratsoen waar de normale soldaten op leefden. Ook konden ze het kamp uitgezet worden en buiten de verdedigingswerken leven. Dit zijn echt de extreme straffen. Deze kwamen echt zelden voor. Vaak deelde men lichtere straffen uit. Deze straffen waren meestal ranseling, extra diensten, terugzetting in rang of oneervol ontslag. De grootste schande die een eenheid kon verrichten was ontbinding.

 Terug